Βραδάκι και αφού φάγαμε ένα σαντουιτσάκι, βάλαμε κρασί(λευκό) και αράξαμε να δούμε ταινία. Το όνομα της The Session. Κρασί και κουλτούρα λοιπόν.

Την υπόθεση την ψιλο-ήξερα αλλά τρέιλερ δεν είχα δει οπότε ήμουν αρκετά απληροφόρητος, μάλιστα το προηγούμενο βράδυ την είχα προτείνει και στην summer black (το blog τα σπα.. ρίξτε μια-δυο ματιές).   

Γύρω απο την ταινία υπήρχε μία αύρα σοβαρότητας που δεν ήξερα αν ήθελα εκείνη τη στιγμή αλλά στην τελική αποφάσισα να εμπλουτίσω με λίγη ποιότητα την βραδιά μου( και δεν είχα άλλη ταινία).

Βρισκόμαστε στα 80'. Ο Μαρκ είναι παράλυτος απο τον λαιμό και κάτω πάσχοντας απο πολιομυελίτιδα (έχει τις αισθήσεις αλλά δεν μπορεί να κουνήσει τους μυς του). Δεν παράτησε όμως τη ζωή και όντας αρκετά οξυδερκής αποφοιτά λύκειο και κολέγιο και γίνεται δημοσιογράφος και ποιητής (χρησιμοποιεί ένα ξύλο για να γράφει σε γραφομηχανή. Πιο αργά δεν γίνεται δηλαδή).  Ο Μαρκ θα αναπτύξει για πρώτη φορά αισθήματα για την νεαρή φροντίστρια του(τώρα είναι στα τριάντα του) και της εκμυστηρεύεται την αγάπη του για αυτήν. Αυτή φυσικά παραιτείται.  

Οι ορέξεις όμως και η θέληση για ανθρώπινη επαφή όπως και η σκέψεις για το αν την αξίζει έρχονται στο μυαλό του, σκέψεις που μοιράζεται με τον παπά της ενορίας. Τότε η συντάκτρια της εφημερίδας που δουλεύει ο Μαρκ του ζητάει να εξερευνήσει το θέμα του Σεξ και Αναπηρία. Μετά απο μερικές συνεντεύξεις ο Μαρκ θα αποφασίσει να δει ο ίδιος πως γίνεται και έρχεται σε επαφή με την Σέριλ που είναι θεραπεύτρια του σεξ.

Λοιπόν τα ενδιαφέροντα είναι τα εξής. Κατ' αρχάς η ταινία ε΄΄ιναι ανεξάρτητη παραγωγή, με σενάριο και σκηνοθεσία απο τον Ben Lewin ο οποίος θεραπεύτηκε και ο ίδιος απο την νόσο της πολιομυελίτιδας. Βασίστηκε στο άρθρο που έγραψε ο Mark O'Brian για την Sun με τίτλο "On seeing a sex Surrogate". Οπότε καλά καταλάβατε μιλάμε για αληθινή ιστορία (και εγς το κατάλαβα μετά την ταινία). Ο Mark O'Brian ήταν και ο ίδιος ποιητής και δημοσιογράφος και έγραψε ένα βιβλίο για την ζωή του με τίτλο How I Became a Human Being: A Disabled Man's Quest for Independence. Επίσης ένα ντοκιμαντέρ έχει γυριστεί για το ίδιο θέμα με τίτλο Breathing Lessons: The Life and Work of Mark O'Brien (ούτε το ντοκιμαντέρ ούτε η ταινία βασίζονται στο βιβλίο του Μαρκ).

Ο σκηνοθέτης δήλωσε: 

-Αν μπορούσα να μεταδώσω μέσω της ταινίας αυτό που μετέδωσε μέσω του γράψιμου του, θα δημιουργούσα κάτι δυνατό.

O πρωταγωνιστής Jonh Hawkes για να μπορέσει να αποδώσει την στάση του Μαρκ έβαζε για πολύ καιρό ένα μαξιλάρι κάτω απο την σπονδυλική στήλη του, πράγμα που του δημιούργησε πρόβλημα. Ο ίδιος δήλωσε:

-Ελάχιστος πόνος σε σχέση με τον πόνο που νιώθουν χιλιάδες ανάπηροι στην καθημερινότητα τους.

Επίσης έκανε πολύ πρακτική για να μπορέσει να πάρει τηλέφωνο με το ξύλο στο στόμα του.

Η ταινία προτάθηκε για δώδεκα βραβεία, πήρε τα πέντε...

Ήταν τελικά πάρα πολύ καλή! Ο Μαρκ είχε ένα φλεγματικό και δεικτικό χιούμορ που χαλάρωνε τον θεατή και μαζί με μερικά μικρά περιστατικά και σκηνές έδιναν το κωμικό στοιχείο που χρειαζόταν μια τέτοια ταινία. Σε αυτό μου θύμισε αρκετά το γαλλικό Άθικτοι. Με αυτές τις δύο ταινίες νομίζω οτι σιγά σιγά περνιέται το μήνυμα και γίνεται κατανοητό οτι η αναπηρία δεν είναι ταμπού. Και αυτό το θέμα όπως  και το νέγρικο ταμπού που έπιασε ο Ταραντίνο με το Django θέλουν χιούμορ, σαρκασμό και αυτοσαρκασμό.

Νομίζω ήρθε η ώρα να απαλλαγούμε όλοι απο ηλίθια κόμπλεξ για θέματα δήθεν ταμπού. Ναι και ο ανάπηρος θέλει να πηδήξει και μπορεί και θα το κάνει. Ώρα να κάνουμε και ταινίες για το θέμα, τόσες γίνονται για τον κάθε πικραμένο που θέλει να πηδήξει on-screen, και θα κάτσουμε να τις δούμε όπως είναι γίνεται στην πραγματικότητα.... ωμά!

Και αν κανένας ανάπηρος ή μαύρος παρεξηγηθεί με αυτά που βλέπει (είπαμε για τον χαμό που έκανε ο Django) λόγω των κόμπλεξ που κουβαλάει και ο ίδιος, δεν πειράζει θα το ξεπεράσει.

Είχε αρκετή ρομαντικότητα και σε ενεργοποιεί όπως κάθε ταινία που δείχνει μια δυσκολότερη ζωή απο τη δικιά σου. Οι ερμηνείες πολύ καλές, ειδικά του Hawkes, ενώ το  μοντάζ, η αλλαγή των σκηνών και η συνοχή με ξένισε λίγο και θα μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερη.   

Εσείς δέστε την ταινία και επιστρέψτε για να διαβάσετε και την συνέχεια του άρθρου που έχει σπόιλερς.

Links

Download:The session 2012

GreekSubs: greek subtitles

Αυτό που με ξένισε πιο πολύ ήταν το τέλος (σημ. δεν ήξερα οτι ήταν αληθινή ιστορία μέχρι να πέσουν οι τίτλοι). Οκ, ο Μαρκ αφού σταμάτησε τις συνεδρίες με την Σέριλ γνωρίζεται με την Σούζαν που γίνεται ο έρωτας της ζωής του.

Έλα όμως που αμέσως στην επόμενη σκηνή αντι να αφιερωθούν 10 λεπτάκια να δούμε πως αναπτύχθηκε η σχέση τους, πάμε κατευθείαν στην σκηνή της κηδείας. Αναπάντητα ερωτήματα όπως τι έγινε μαζί της? Ήταν μια πνευματική σχέση ή την έριξε την γκόμενα να γουστάρουμε όλοι? ήρθαν στο μυαλό μου. 

Κοίτα όλη η ταινία είχε ως θέμα το πως θα γνωρίσει την πλήρη σωματική και πνευματική αγάπη ένας ανάπηρος, λογικό να με νοιάζει το αν κατάφερε να το βάλει στην ζωή του ή αν έμεινε στα μαθήματα. 

Ο σκηνοθέτης αποφάσισε να μην μας δείξει τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια και μένα αυτό με χάλασε. Όλη η ταινία ήταν βασισμένη σε μια διαδικασία που κάπου κατέληξε.

Ο Μαρκ δεν έκανε οτι έκανε μόνο για τον εαυτό του αλλά και για να έρθει στη βαθιά και αληθινή επικοινωνία με έναν άλλο άνθρωπο που προσφέρει ο έρωτας με όλες τις έννοιες του. Όταν αυτός ο άνθρωπος ήρθε, η ταινία τελείωσε.

Εκτός αν θεωρούμε τα έξι πηδήματα με την θεραπεύτρια σημαντικότερα απο την σχέση που ανέπτυξε με τον "έρωτα της ζωής του". Δέκα λεπτάκια να έδειχνε επιγραμματικά τη έγινε και θα μου έφταναν.

Όταν δε, κατάλαβα οτι είναι αληθινή ιστορία το αποδέχθηκα και προχώρησα παρακάτω.

Ερωτικό Ποίημα για κανέναν συγκεκριμένο

Άσε με να σε αγγίξω 

με τα λόγια μου.

Γιατί τα χέρια μου είναι 

υποτονικά σαν άδεια γάντια.

Άσε τα λόγια μου

να χαϊδέψουν την πλάτη σου,

να γλιστρήσουν στην πλάτη

και να γαργαλήσουν την κοιλιά σου.

Γιατί τα χέρια μου φεύγουν και πετούν,

σαν τα τούβλα.

Αγνοούν τις ευχές μου, 

και αρνούνται πεισματικά 

να πραγματοποιήσουν τις κρυφές μου επιθυμίες.

Άσε τα λόγια μου να εισχωρήσουν μέσα στο μυαλό σου,

φέροντας δάδες.

Δέξου τα πρόθυμα 

μέσα στην ύπαρξη σου,

ώστε να σε χαϊδέψουν απαλά...

μέσα τους.

                                                                                                      Mark O'Brian απόδοση εξ ακοής G. V

περιμένω τα σχόλια σου...